mgr Monika Hibner

PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

Absolwentka Wydziału Psychologii Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie – specjalność psychologia kliniczna. Ukończyła czteroletnie szkolenie w Instytucie Psychoanalizy i Psychoterapii w zakresie Psychoterapii Psychoanalitycznej afiliowane przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej oraz Sekcję Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Swoje doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie, w Mazowieckim Specjalistycznym Centrum Zdrowia w Pruszkowie na Oddziale Leczenia Zaburzeń Nerwicowych oraz w Psychiatrycznym Zespole Leczenia Środowiskowego i Poradni Zdrowia Psychicznego. Pracuje pod stałą superwizją certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej. Jest członkiem Instytutu Psychoanalizy i Psychoterapii w Warszawie oraz współpracuje z Fundacją Poliklinika Korczakowska.

Jest w trakcie szkolenia w zakresie Analizy Prenatalnej

Zajmuje się terapią kobiet, które:

  • właśnie spodziewają się dziecka i chciałyby doświadczyć budowania więzi z dzieckiem, już na etapie ciąży (możliwość terapii dla samych kobiet oraz dla par);
  • doświadczają trudności w zajściu w ciążę, widzeniu siebie jako matki czy lęku przed byciem w ciąży i porodem
  • znajdują się w trudach żałoby śmierci bliskiej osoby podczas bycia w ciąży
  • znajdują się w trudach żałoby po śmierci dziecka lub po poronieniu
  • doświadczają rozpadu relacji partnerskich podczas bycia w ciąży

zajmuje się terapią osób dorosłych, które między innymi:

  • doświadczają kryzysu (utrata pracy, rozpad związku, śmierć bliskiej osoby, doświadczenie przemocy, wypadek, choroba);
  • przeżywają trudności w relacjach rodzinnych lub zawodowych;
  • mają trudności z rozumieniem swoich uczuć;
  • nie panują nad swoją złością;
  • przeżywają stany napięcia i impulsywności;
  • cierpią z powodu stanów depresji i lęku;
  • są zainteresowane rozwojem osobistym, chcą zrozumieć siebie;
  • mają problem z podjęciem ważnych życiowych decyzji;
  • borykają się z poczuciem beznadziei i samotności;
  • mają niskie poczucie wartości;
  • nadużywają różnych substancji;
  • mają zdiagnozowane zaburzenia: depresyjne, lękowe, osobowości, odżywiania, psychotyczne;
  • doświadczają niepokojących objawów fizycznych (nie związanych z chorobami somatycznymi) np.: bezsenność, bóle głowy, przewlekłe zmęczenie, uczucie kurczu w gardle/przełyku, ucisków w klatce piersiowej, nadmierna potliwość, duszności spoczynkowe;
  • cierpią na schorzenia psychosomatyczne (w których powstawaniu mają udział czynniki psychologiczne) między innymi na dolegliwości:
  • układu pokarmowego: wymioty, biegunki, zburzenia apetytu, zespół jelita drażliwego, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy;
  • układu oddechowego: astma oskrzelowa;
  • układu krążenia: samoistne nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca;
  • układu moczowo-płciowego: zaburzenia erekcji, mimowolne oddawanie moczu, bezpłodność, zespół napięcia przedmiesiączkowego, anorgazmia;
  • układ kostno-stawowy: bóle napięciowe kręgosłupa, przewlekłe bóle miednicy, bruksizm, bóle mięśni, konwersyjne porażenie kończyn;
  • układ hormonalny: nadczynność tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa), niedoczynność tarczycy (Hashimoto);
  • skórne: atopowe zapalenie skóry – AZS, łysienie plackowate, łuszczyca;

oraz terapią młodzieży (od 15 roku życia), kiedy:

  • czują że nie radzą sobie z adaptacją do nowej sytuacji życiowej (nowa szkoła, przeprowadzka, choroba);
  • mają trudności w relacjach z rodziną i rówieśnikami;
  • nie potrafią nazwać swoich uczuć;
  • czują, że „jakoś odstają od innych”;
  • dużo „przebywają” w swojej fantazji przez co jest utrudniony kontakt;
  • przeważającym uczuciem jest smutek lub złość;
  • nie mogą sobie poradzić z utratą kogoś lub czegoś ważnego w ich życiu;
  • nie radzą sobie z impulsami cielesnymi związanymi z dojrzewaniem;
  • podejmują autoagresywne i ryzykowne działania;
  • przejawiają antyspołeczną postawę;
  • miewają myśli samobójcze;